Η BONNIE ΤΩΝ 100.000 ΜΙΛΙΩΝ
Εμπνευσμένος από την αγάπη του για την περιπέτεια και την υπέροχη ύπαιθρο, ο John Ryan Hebert είναι φωτογράφος αυτοκινήτων και lifestyle με έδρα το Λος Άντζελες. Η εξερεύνηση της πολιτείας της Νότιας Καλιφόρνια με δύο τροχούς είναι μια συνεχής πηγή έμπνευσης για τον John, και ο αριθμός των μιλίων που έχει διανύσει αντικατοπτρίζεται στην ομορφιά της δουλειάς του. Βασιζόμενος στην κουλτούρας των σύγχρονων κλασικών custom του Λος Άντζελες, ο Τζον αφηγείται την ιστορία της αγαπημένης του Bonneville των 100.000 μιλίων και τις πολλαπλές μορφές της ως cafe racer, scrambler και desert sled για να αναφέρουμε μόνο μερικές.
Εμπνευσμένος από την αγάπη του για την περιπέτεια και την υπέροχη ύπαιθρο, ο John Ryan Hebert είναι φωτογράφος αυτοκινήτων και lifestyle με έδρα το Λος Άντζελες. Η εξερεύνηση της πολιτείας της Νότιας Καλιφόρνια με δύο τροχούς είναι μια συνεχής πηγή έμπνευσης για τον John, και ο αριθμός των μιλίων που έχει διανύσει αντικατοπτρίζεται στην ομορφιά της δουλειάς του. Βασιζόμενος στην κουλτούρας των σύγχρονων κλασικών custom του Λος Άντζελες, ο Τζον αφηγείται την ιστορία της αγαπημένης του Bonneville των 100.000 μιλίων και τις πολλαπλές μορφές της ως cafe racer, scrambler και desert sled για να αναφέρουμε μόνο μερικές.
«Για πολύ καιρό, είχα μια συγγένεια με το βρετανικό σχεδιαστικό DNA», λέει ο John. «Μερικά μοναδικά φανταστικά αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες έχουν βγει από εκεί, ακόμα και η μουσική σκηνή πάντα μου ταίριαζε. Το Bonneville έχει μια τόσο κλασική εμφάνιση - απλή και κομψή. Είναι ένα σχήμα που δεν θα φύγει ποτέ από τη μόδα».
«Όταν αγόρασα αρχικά τη Bonneville μου, δεν σκόπευα να την καστομάρω πολύ, καθώς πίστευα ότι έδειχνε ήδη υπέροχη! Συνήθιζα να κατεβαίνω στο γκαράζ το βράδυ μερικές φορές και απλώς να την κοιτάζω, χαζεύοντας».
«Η μοτοσυκλέτα όχι μόνο είχε στυλ, αλλά χρειαζόμουν επίσης να είναι εξαιρετικά αξιόπιστη καθώς ήταν ο μοναδικός τρόπος μεταφοράς μου. Συνήθιζα να μετακινούμαι πάνω από 100 χιλιόμετρα την ημέρα από και προς τη δουλειά, με βροχή ή με ήλιο. Χρειαζόμουν κάτι που να ήταν προέκταση του εαυτού μου, κάτι με το οποίο θα μπορούσα να ζήσω καθημερινά και δεν θα χαλούσε ή θα μου προκαλούσε καμία ταλαιπωρία. Το Bonneville ταιριάζει στην περιγραφή».
Ρωτήσαμε τον John τι τον ενέπνευσε να κάνει το βήμα και να καστομάρει τη Bonneville του, ορίστε τι είπε:
«Με τράβηξε για πρώτη φορά η κουλτούρα των café racer όταν οδηγούσα στο φαράγγι. Πολλοί άνθρωποι σκέφτονται απλώς τον ωκεανό και την παραλία Venice όταν σκέφτονται τη Νότια Καλιφόρνια, αλλά η τοπογραφία της περιοχής είναι τραχιά και προσφέρει απίστευτη οδήγηση. Οι δρόμοι περνούν μέσα από βαθιά περάσματα και πάνω από ψηλές κορυφογραμμές. Μπορείς να περάσεις μια ολόκληρη μέρα στα βουνά της Σάντα Μόνικα ή στον Εθνικό Δρυμό Άντζελες χωρίς να πατήσεις ούτε ένα κομμάτι ευθύγραμμου δρόμου. Είναι ένα μέρος όπου μπορείς να χάσεις τον εαυτό σου και να βυθιστείτε πλήρως στην οδήγηση».
«Τοποθέτησα τιμόνι τύπου clubman στη μοτοσυκλέτα, που δημιούργησε την ψευδαίσθηση των κλιπ-ον. Αυτό τραβάει το σώμα σου προς τα εμπρός συνδέοντάς σε με τις στροφές του δρόμου. Η προσθήκη μιας σέλας σε στυλ café racer ολοκλήρωσε την εμφάνιση, παραπέμποντας στις vintage αγωνιστικές μοτοσυκλέτες TT της δεκαετίας του '60 που έτρεχαν στο Isle of Man.
«Το να είμαι εκεί έξω με έκανε να κοιτάξω τριγύρω. Έβλεπα πάντα δρόμους και μονοπάτια που πήγαιναν στην άβυσσο, αναρωτιόμουν τι κρυμμένους θησαυρούς κρατούσαν. Αυτή η ίντριγκα με οδήγησε να αρχίσω να σκέφτομαι να μετατρέψω τη μοτοσυκλέτα σε Bonneville τύπου scrambler. Συνεργάστηκα με τον Kevin Stanley στο Moto Chop Shop στο Λος Άντζελες, ο οποίος ουσιαστικά έκανε το όνειρό μου πραγματικότητα, δίνοντάς μου τα εργαλεία για να προχωρήσω τις περιπέτειές μου παραπέρα. Αλλάξαμε τη σέλα café racer με μια επίπεδη σε στιλ bench, ρίξαμε πάνω ένα τιμόνι και βάλαμε τρακτερωτά λάστιχα στη μοτοσυκλέτα - απαιτήθηκε ελάχιστος κόπος και προϋπολογισμός. Βλέποντας ττη μοτοσυκλέτα σε αυτό το στιλ αναζωπυρώθηκε το πάθος μου. Ένιωθα σαν να είχα μόλις αγοράσει μια νέα μοτοσυκλέτα! Η αλλαγή κάποιων απλών στοιχείων ξεκλείδωσε πραγματικά έναν ολόκληρο κόσμο στον οποίο δεν είχα πρόσβαση πριν».
«Μετά το scrambler ήρθε το flat tracker… Έμαθα τους αγώνες μέσω του φίλου μου Jordan Graham που αγωνίζεται στο National Hare & Hounds. Ήμουν πραγματικά εμπλεγμένος στην οδήγηση στην έρημο και με ώθησε να συμμετάσχω στην κατηγορία Hooligan, που είναι μια κατηγορία αγώνων NHAA με μοτοσυκλέτες 750κ.εκ. και άνω. Η παρέα σε μερικούς αγώνες με τον Jordan και η εμπειρία της ατμόσφαιρας της κοινότητας με ώθησαν πραγματικά να κάνω το βήμα και να βουτήξω στον κόσμο των αγώνων. Η κοινωνική πτυχή των αγώνων μου θύμισε ότι βγήκα για να παίξω μπιλιάρδο σε ένα πρωτάθλημα με τους φίλους σου, απλά στο λίγο πιο σοβαρό».
Ο πρώτος αγώνας της Bonnie ήταν το Biltwell 100, το τέλειο σημείο εισόδου στους αγώνες της ερήμου. Δεν κάναμε πολλά στη μοτοσυκλέτα. θέλαμε να προσπαθήσουμε να τη διατηρήσουμε όσο το δυνατόν πιο αυθεντική. Βγάλαμε το φιλτροκούτι αέρα και της βάλαμε λεπτά φίλτρα για να αναπνέει όσο πιο ελεύθερα γίνεται. Τοποθετήσαμε επίσης ένα σετ εξατμίσεων Predator Pro για να αυξήσουμε την απόδοση ισχύος. Για εργονομία και χειρισμό, βάλαμε ένα σετ τιμονιού Mule tracker με καβαλέτα. Τα πίσω αμορτισέρ κατασκευάστηκαν ειδικά για αγώνες στην έρημο. Μετά το Biltwell 100, ξεκινήσαμε για τη Νεβάδα για να αγωνιστούμε στο Pioche GP. Αυτό ήταν πολύ πιο τεχνικό. Το να τελειώσω αυτόν τον αγώνα ήταν ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που έχω κάνει τόσο πάνω σε μοτοσυκλέτα όσο και γενικότερα. Μια θέση στο βάθρο ήταν το κερασάκι στην τούρτα.
Αφού κάλυψε πάνω από 100.000 μίλια με τη Bonnie του, ο John μας λέει ποια ήταν τα πιο αξέχαστα και γιατί:
«Τα πρώτα μίλια που έκανα στον αυτοκινητόδρομο το Σαββατοκύριακο που αγόρασα τη μοτοσυκλέτα θα έχουν πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Το να έχω ένα μηχάνημα που μπορούσε να ταξιδεύει με ταχύτητα άνετα στον ανοιχτό δρόμο ήταν μια καινοτομία για μένα και κάτι που μου άρεσε».
«Το πιο αξέχαστο ταξίδι μου όμως πρέπει να είναι το ταξίδι μου κατά μήκος της ηπείρου το 2020 για να επισκεφτώ την οικογένειά μου. Ήταν τιμή μου να ζήσω το ταξίδι με τόσο οικείο τρόπο. Σε ένα αυτοκίνητο όλα περνούν θολά. Δεν είσαι πραγματικά συνδεδεμένος με τον κόσμο γύρω σου και μπορεί να διανύσεις εκατοντάδες χιλιόμετρα ζαλισμένος. Είναι πολύ πιο καθηλωτική εμπειρία με μια μοτοσυκλέτα, σταματώντας κάθε 150-200 χλμ για καύσιμα σε τυχαίες πόλεις, κάνοντας κάμπινγκ ανάμεσα στις διαδρομές. Πραγματικά είναι κάτι το ιδιαίτερο».
«Το να έχεις μια Triumph Bonneville είναι πραγματικά μια προέκταση του εαυτού σου, κατά κάποιο τρόπο. Μπορείς να βγάλεις έγκυρα συμπεράσματα για κάποιον κοιτάζοντας τη μοτοσυκλέτα του. Η δική μου καλύπτεται από χτυπήματα και γρατσουνιές έχοντας διανύσει τόσα πολλά μίλια, και αν σκουπίσεις με ένα δάχτυλο το ρεζερβουάρ ή τη σέλα, θα ανακαλύψεις ότι είναι στην πραγματικότητα μαύρο από κάτω. Αλλά γι' αυτό οδηγούμε. Για την ελευθερία, για τη διασκέδαση και για τις εμπειρίες».
«Η Bonneville αντιπροσωπεύει την απλότητα και την προσαρμοστικότητα, που νομίζω ότι είναι δύο σημαντικά συστατικά της ζωής. Μια αληθινή Bonneville συμβολίζει επίσης τη διαχρονικότητα και την αποφυγή των τάσεων και των γρήγορων μοδών που είναι εδώ σήμερα και εξαφανίζονται αύριο.
Το Bonneville θα δείχνει πάντα όμορφη και θα είναι πάντα επίκαιρη ανεξάρτητα από τη μορφή που έχει».
Photo Credits: John Ryan Hebert and Kevin Pak
